Raounak Khaddari

Haar eerste marathon liep ze tien jaar geleden in New York. ‘Het was geweldig. Mijn enige doel was de finish halen, alles was genieten. Het was zwaar, maar niet verschrikkelijk. Ik was nog helemaal niet zo met hardlopen bezig; ik had ook blaren op mijn voeten omdat ik niet over goede schoenen had nagedacht.’ Na die eerste mooie ervaring rees de vraag: what’s next?

Ze koos voor een marathon in Nederland, in Rotterdam om precies te zijn, waar haar familie en vrienden langs de kant stonden om haar aan te moedigen. ‘Iedereen leefde met me mee’, vertelt ze. ‘Na die tweede marathon wilde ik wat meer naar een eindtijd gaan kijken, maar in de marathons die volgden, was ik te veel met andere dingen bezig. Nu ga ik het voor het eerst serieus aanpakken: ik wil graag onder de 3:45 uur lopen.’ Haar persoonlijk record is nu 4 uur en 15 seconden. ‘Dat doet pijn, die 15 seconden!. Echt verschrikkelijk, haha!’

Raounak werkt als journalist bij Het Parool en schrijft vooral over onderwijs en jongvolwassenen. Naast haar werk loopt ze vier keer per week hard en probeert ze er nog krachttraining bij te doen – iets dat niet altijd lukt. Lopen is voor haar zowel uitdagen als ontspannen. ‘Ik moet gewoon weg van mijn computer en mijn telefoon. Mijn telefoon gaat ook niet mee als ik loop; naar muziek en podcasts kan ik via mijn horloge luisteren.’ Het liefst loopt de Amsterdamse de stad uit, het groen in.

‘De pijn van de marathon vergeet je wel weer, daar ben ik niet bang voor. Waar ik minder goed mee ben, zijn de zenuwen. Ik vind alles altijd spannend. Nu weet ik een beetje wat er gaat komen, waar ik mijn nummer moet ophalen, waar de drankposten staan en dat er genoeg publiek langs de kant staat – dat heb ik echt nodig. Het publiek geeft me de adrenaline die ik nodig heb. Als ik inzak, is dat altijd op een moment dat er niemand langs de kant staat en waar het saai is. Dat moet in Berlijn allemaal wel goed komen.’